tek bir hamleyle düşüyorsun kelimelerimden içeri,
akıp geçiyorsun telaşla gırtlağımdan,
haylazca değiyorsun yüreğime köşesinden,
kurnazca gülümsüyorsun gölgelerine izlerimin,
acımasızca saplandığın mideme, kramplar,
yel gibi süzülüyorsun akarlarıma,
kırmızıdan koyuca o dar yollar.
Ekinoks 02
-
Gündüz ve gece .
Birbirinden hiç bir zaman kopmayan.
Sakince ve sessizce
Birbirinin önüne geçen ama bunu da sırayla yapan
Günü yarı yarıya paylaş...

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder