''

seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben.

evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım.

yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını.

kaba adamların kalın sesi örtmüştü ülkeyi.

güzellik, insanların gelecek düşlerinden çoktan çıkmıştı.

kimsenin ortak türküsü yoktu ve kimse türküsünü bir başına söyleyemiyordu.

bir yere gitmeden, gelecek birisini bekliyordu herkes.

koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar.

incelik yalnızlığa dönüşe dönüşe bitmişti.

şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu.

gittiği en büyük uzaklık evinden işi olanlara, ne aşk, ne özgürlük, ne barış anlatılabilirdi.

seni korumak için karşı durdum tüm bunlara. dünyayı senden geçirerek sevdim.

geri çekilmem yakışmazdı seni sevmeme.

günlerdir yoksun. öfkeni bile özledim. nasıl bir uzaklıktan geleceksin bilemiyorum.

ayrılıktan medet umar oldum. kaşlarının işaret ettiği yerde duracağım...

ömrümden öteye taşıdığım çocuk...

ya sen bu ülkede doğmasaydın, ya ben aşkı herkes gibi bilseydim...

''