Her şey daha çok. 
Ölüm, hayat, keder, neşe. 
6 yaşında bir kız çocuğunun , dünyada varolmayı hayal ettiği gibi bir kadın olabildim mi? 
Umarım. 
35 yaşında bir kadının, dünyada varolmayı hayal ettiği gibi bir insan olabilecek miyim? 
Umarım. 
Kucakladığım ve kendime kattığım, dışladığım ve kendimden çıkardığım herkes ve her şey ile, öğreniyorum, yaşlanıyorum, filizleniyor ve çürüyorum. 
Çünkü artık biliyorum, öğrendim, daha yaşarken ölüyor insan. 
Özlemenin ne kadar uzak, ağlamanın ne kadar çaresiz, mutlu olmanın ne kadar basit olduğunu öğretecek her an. 
Süzülerek yaşayacak, neşeyle varolacağım. 
Tıpkı, umduğum, hayal ettiğim gibi. 
Kendim ile.

Hiç yorum yok: