açelya

telefonu kapattıktan sonra gök gürledi, göğün bağrından bir bağırtıdır koptu geldi. buralara, bu şehre yağmur yağarken kadın, ben senin gözlerinin yağmurunda ıslandım bu sabah.

atamadığımız çığlıkların meyvesi de yenmiyor, öfkenin tohumları atıldığı yerde can veriyor, birer karabasan edası takınmış tüm neşeler. şimdi ben hiç üşümeden seninle ıslanıyorum yağmurun orta yerinde.

Hiç yorum yok: