duy

bırak da dokunamasınlar kanatlarımıza elleriyle, bırak değmesin kulaklarına kelimelerimiz, bırak ulaşmasın hayallerine düşlerimiz, bırak yitsin bakışlarında gözlerimiz. bırak bilemeyelim tanrıyı bakışlarımızla, kutsayamayalım dualarımızla, yalvaramayalım tanrıya gözyaşlarımızla. böylesi çok daha bizden değil mi? anlatmadan yaşamak, dilemeden beklemek, görmeden inanmak, bilemeden düşlemek.

Hiç yorum yok: